Öğrenci lideri Rudi Duschke’yi hedef göstererek vurulmasından sorumlu tutulan Spinger yayınevini basıp yerle bir eden öğrencilerin eylem görüntüleri arasında ateşlerin ve küllerin içinde üstü yarı çıplak ‘Dresden… Hiroşima…Vietnam..’ diye tüm isyanını bağıran protestocu,hem o kuşağı,hem de Baader-Meinhof’u anlamamız için en iyi kare filmde..
Filmi izleyince içinizde bir şeyler kıpırdanıyor. İlk kanı dökenlere karşı, sadece protesto etmek yetmez, bize yönelirken iki defa düşünmeliler diyen RAF (Red Army Fraction- Kızıl Ordu Fraksiyonu) hareketini ortaya çıkma süreçleri ile vermeye çalışmış film bir nebze. Meinhof’un tabiriyle: Bir taş atılırsa bu cezalandırılması gereken bir şeydir, bin taş birden atılırsa bu politik bir eylemdir.’ Raf farkı işte tam burada devreye giriyor çağdaşlarından: ‘Protesto bana neyin yanlış geldiğini söylememdir. Direniş ise benim için yanlış olanın tekrar vuku bulmamasını sağlamaktır!’Cezaevinde verdikleri bir röportaj da yanlışı da tarihe geçecek bir şekilde açıklıyorlardı: ‘ Bu kez Hitler dönemindeki gibi faşizmin yayılmasına karşı seyirci kalmayacağız. Bu kez direneceğiz, tarihe karşı sorumluluk alıyoruz!’
Baader ve örgütü kimi çevrelerin iddia ettiğinin tersine politik hatta sosyalist örgütlülüklerin çabalarını bile yetersiz,eksik görecek kadar ideolojik ve pratik bir yaklaşımdı..Film daha önceki Baader filmlerinden bu yönüyle ayrılıyor,bunu vermekten çekinmemiş.Onların bir çete değil ideo-politik bir örgüt olduğu vurgusunu fazlasıyla yapıyor,ama aynı şeyin Raf’ın ikinci jeneresyonu için geçerli olmadığını da gözümüze sokuyor. Baader ve yoldaşlarının cezaevinde katledilmelerini tam bir intihar gibi göstermekle yetinmeyip ardıllarının da buna inandığını söylüyor. Filmi almanlar yapmış ne beklenirdi ki demekten başka bir şey gelmiyor elimizden. Baader kafasının arkasından tek kurşunla vurulmuşken bunu şüphe yaratacak şekilde intihar diye sunmakla kalmıyor, yüksek güvenlikli olarak tutuldukları yerde silah temin ettiğine inanmamızı istiyor. Baaderler’in öldürüldüklerinin aynı günü; onlara özgürlük istemek için kaçırılan uçağa Mogadişuda F.Almanya’nın GSG-9 kontur gerilla birliklerinin opresyon düzenleyip üç arkadaşlarını katledilmeleri Devlet’in artık sürekli yükselen hatta Almanya’nın sonbaharı olarak tarihe gecen süreci durdurmak için yok etme kararı aldığının en bariz kanıtıyken, filmin izleyicisini bu kadar küçümsemesi müthiş bir filmi ,yerle bir ediyor finalin de ne yazık ki!
Ürdün kamplarına Gerilla eğitimi almaya giden Raf üyelerinin Ortadoğu devrimci kültür ve yapısıyla farklılığını anlatmak için kampta alman devrimci kızlarını mini etekle gezdirmesi de az buçuk komik olmuş. Enternasyonalist yaklaşımlarının bu kadar sığ olmadığını düşündüğümüz bu arkadaşların oraya güneşlenmek için gitmediklerini düşünüyoruz.
Onca hararetli fikir tartışmaların, protesto gösterilerinin, eylemlerin paralelinde anlatılan Baader-Meinhof’u tüm kasıtlı yönlendirmelerine karşın yinede izlemenizi salık veririz. Çıkarılacak çok ders var. İyi seyirler.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder