sen yalnız adamsın
demlediğin çayda önce
ruhun demlenir
hüznün
yüreğin..
yalnızlığın
sonra çayın..
sonra bir başına müzik eşliğinde içersin hüznünü..
tarihin derinliklerine gömülmüş yüzün
kefilsiz bir yaşanmışlık seninki si..
külfeti ağır..
her parçanı bir devirde bırakmışsın
milattan önce başlamış hikayen..
yalnızsın sen
gülersen tek kişilik bir sevinç olur bu
ağlarsan da..
tekil sevinçlerin var cebinde
ellerinde papatya kokusu umutlar..
gözlerin kocamam zaman zaman
kalmaktan çok gitmeye alışmışsın
Mardin de mi bıraktın çocukluğunu
oysa annenin dizlerinde kaldı yüzün..
oyuncakların kömürlükte
papatya toplar ellerin
gözlerin ateşböceği arar..
kırılganlık var sende
güçlendikçe kırılıyorsun
özlüyorsun birşeyleri..
annen kokuyor bazen kadınlar,,,,,,,
sonra istanbul sokakları memleketin..
düşerini sattırıyorlar
çocukluğunu..
papatyaları..
yalnızlığını sonra
bu yalnızlık senin!
sen tek kişilk demlenirsin hüzünlendiğinde
annen belirir yanında başın ellerinin altında…
nazlı oğlan çocuğu oluverirsin..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder