Kusi ji dîkâre bîfire filmiyle birlikte izlediğim en iyi iran sineması ürünlerinden birisidir. Hoş şimdi Kusi ji dîkâre bîfire filmi ne kadar iran filmi o da ayrı bir mesele. Öte yandan bir de afgan filmi vardı halid huseyni’nin kitabından uyarlanma, uçurtma avcısı.
O da çocuklar üzerinden hareket ederek büyük bir etki bırakmıştı. son dönemde de slumdog millionaire’de de vardı benzer çocuklar. dikkat ediyorum böylesi filmlerde oynayan çocuklara. kocaman kocaman adamlara taş çıkarırcasına gerçekçi oynuyorlar. yaşından beklenmeyecek düzeyde sade ve kaliteli, sırıtmayan oyunculuklar vs.. düşünüyorum sonra böylesi roller bu topraklara özgü ve bu çocuklar yoksulluğu hiç zorlanmadan oynayabiliyorlar.Filmin baş kahramanlarından ali’nin 3. olmak için verdiği çaba bir nevi kendi kendine yetme çabası, hırstan ziyade ihtiyaçtan kaynaklanan bir azim. Aklıma niyeyse üniversite yıllarından bir anımı getirdi.
Bir gün sürekli alışveriş yaptığımız markete gittim ekmek vs almaya..o zamanlar parasız pulsuzuz..markete gittim kimse yok, bir iki seslendim ses veren olmadı. ben de sigarasızlıktan dolayı sigara bölümüne yönelerek bir paket monte carlo aldım. o an kalbimin atışı inanılmazdı. marketten çıktıktan sonra aklıma daha müsait durumda bulunan marlboro veya parliament paketlerinden neden almadığım geldi. sonra bunun zevkten değil biraz da ihtiyaçtan kaynaklandığını düşündüm.. belki çok alakası olmayabilir. ama koşudaki 3. olma çabası aklıma bu anımı getirdi.
inanılmaz nitelikli bir filmdi. izlenesi ve izlenmesi şiddetle tavsiye edilir.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder